Βιογραφικές προσωπικές σημειώσεις...
Ελληνικά
Με λίγα λόγια...
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, στις 11 - 11 - 1968.
Εργάζεται ως φυσικοθεραπευτής σε δημόσιο κέντρο αποκατάστασης ατόμων με αναπηρία αλλά του αρέσει να ζωγραφίζει. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος. Στο Γυμνάσιο είχε την τύχη να έχει δάσκαλο, τον αγαπημένο Νίκο Παραλή.
Ζωγραφίζει αυτόματα, εικόνες που προέρχονται από το υποσυνείδητο. Στους πίνακές του κρύβονται δεκάδες σύμβολα και μηνύματα. Ανήκει στους υπερρεαλιστές που θαυμάζει.
Η ζωγραφική είναι ένα είδος εξομολόγησης. Είναι μια επικοινωνία με τον κόσμο, κατάθεση της ψυχής του καλλιτέχνη. Σε όλους τους πίνακές του κρύβει «ένα μικρό κομμάτι ψυχής».
Πιστεύει ότι οτιδήποτε λιμνάζει, φθείρεται, γίνεται φλύαρο και πεθαίνει. Όλα όσα μας περιβάλλουν και μέσα μας, αποτελούν αρμονικό και αδιαίρετο σύνολο. Είμαστε αθάνατα στοιχεία και μέρη του σύμπαντος. Τίποτα παράλογο ή τρομακτικό. Όλα είναι απλά και όλα είναι στη φύση μας, όπως και η τέχνη. Οι πίνακές του προέρχονται από την εσωτερική του θέληση να βρει και να βελτιώσει τον εαυτό του, μέσω των φιλοσοφικών, ορθολογικών και μεταφυσικών του αναζητήσεων. Στόχο του αποτελεί η συνεχής εξέλιξη.
Με λίγα περισσότερα...
Φίλοι μου,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι...
Σε όλα μου τα έργα κρύβω ένα κομμάτι ψυχής.
Χρησιμοποιώ πολύ τα σύμβολα ως σχήματα, ως χαρακτήρες, ως χρώματα. Είναι κάτι που μου βγαίνει αυτόματα, δίχως να το επιδιώξω.
Με συγκινούν πολύ όλα αυτά τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας, με αγγίζουν κι ενίοτε με πονάνε. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει αίφνης να εξομολογηθώ είτε ως ζωγραφική, είτε ως ποιήματα, είτε ως μικρά παραμυθάκια για μεγάλα παιδιά.
Σε συνεντεύξεις μου, αναφέρω ότι η ζωγραφική, για εμένα, αποτελεί ένα είδος εξομολόγησης, μιας επικοινωνίας με τον θεατή και σε κάθε έργο μου οφείλω να εξηγώ τον λόγο και με λόγο.
Θαυμάζω τον σουρεαλισμό για ευνόητους λόγους. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ λεπτούς χειρισμούς στο σχέδιο...την λεπτομέρεια, ώστε να διευκολύνω να βγάλω αυτό που έχω ανάγκη προς τα έξω.
Οι λεπτομέρειες κρύβουν όλη την υπέροχη ομορφιά του κόσμου, εκείνες που οι περισσότεροι προσπερνάμε στην καθημερινότητα μας ή και καταστρέφουμε ηθελημένα ή άθελά μας.
Το έργο, ορθά να το χαρακτηρίζει παλμός ζωής ώστε να δύναται να μιλά με διακριτική φωνή.
Ο δημιουργός, να διαθέτει ταυτότητα και με τον τρόπο του να επικοινωνεί με όσους επιθυμούν να προσεγγίσουν. Φυσικά και είναι ανέφικτο να πλησιάσουν όλοι οι θεατές - παρατηρητές - κριτές με το ίδιο τρόπο και στο ίδιο σημείο που επιθυμεί ο δημιουργός. Κάποιοι πλησιάζουν, κάποιοι προσπερνούν και κάποιοι ξεπερνούν... καθένας μας ανάλογα με τα βιώματα, το φορτίο του και την ψυχική στιγμή.
Τότε...
Ο καλλιτέχνης κινδυνεύει να λιδωρηθει, να παρεξηγηθεί, να κατηγορηθεί, να πληγωθεί αλλά και να πληγώσει.
Ο καλλιτέχνης πιστεύει ότι ένα έργο του έχει ολοκληρωθεί όταν βλέποντας το, ως τελευταία ματιά, βουρκωνει.
Όταν το παρουσιάζει, μπορεί να συγκινηθεί και να χαρακτηριστεί από το κοινό ποικιλοτρόπως.
Ο καλλιτέχνης είναι ευαίσθητος πομπός και συνάμα δέκτης.
Ο καλλιτέχνης προχωρά μόνος του, τον δικό του δρόμο που ενίοτε ο ίδιος χαράζει πάνω σε άγονη γη. Έχει χάρτη αλλά δεν ακολουθεί την πεπατημένη, αν το κάνει χάνεται σε μια κόλαση φλυαρίας και καθημερινότητας. Εδώ είναι η κόλαση. Γίνεσαι ένα με αυτή ή επιλέγεις να ξεχωρίζεις και να κρατάς κοντά σου ότι δεν αποτελεί μέρος της.
Ο καλλιτέχνης ρίχνει τον σπόρο του και ο χρόνος αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.
Ο καλλιτέχνης χρειάζεται να βρει μέσα του τον Άνθρωπο και να τον εξελίξει.
Αυτό τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω με τον εαυτό μου.
Μάλλον πολλά έγραψα, ζητώ την επιείκεια σας.
Μπορείτε να διαβάσετε πίσω από κάθε έργο μου και μια μικρή ιστορία. Είστε περισσότερο από καλοδεχουμενοι να προσθέσετε και την δική σας ιστορία.
Μακάρι να σταματήσει η δυστυχία στον Άνθρωπο. Η Τέχνη βελτιώνει και απαλύνει την ψυχή.
Σας ευχαριστώ θερμά από ψυχής.
ΥΓ. Συγνώμη για τα ορθογραφικά μου λάθη. Έγραφα γρήγορα. Έτσι κάνω πάντα...
English
Born on November 11, 1968, in Thessaloniki, he leads a dual career as a dedicated physical therapist at a public rehabilitation center for the disabled and a passionate self-taught painter. His artistic journey began under the mentorship of his high school teacher Nikos Paralis, whose influence sparkled his lifelong love for painting.
George Anastasiadi's artwork delves into the depths of the subconscious, spontaneous translating inner imagery into surrealistic compositions. Each painting is imbued with myriads symbols and messages , reflecting his belief in the interconnectedness of all existence and the immortality of the human spirit within the universe. For him, painting is a profound act of confession and communication, a means to deposit a piece of his soul into each artwork. His style aligns with the surrealist movement, which he deeply admires for its ability to express complex realities through dreamlike imagery.
Driven by philosophical, rational and metaphysical inquiries, he views art as a journey of self discovery and improvement. His goal is continuous personal evolution, seeking to unravel the simplicity and inherent beauty of existence through his creative expression. He has showcased his works in numerous exhibitions, garnering recognition with several prestigious awards. His commitment to both healing and artistic creation underscores his dedication to enriching lives through multiple dimensions of human experience.
"I care therefore I do exist"
Il est né à Thessalonique le 11-11-1968.
Il travaille comme physiothérapeute dans un centre public de rééducation pour handicapés mais Il aime aussi peindre. Il est un peintre autodidacte. Au lycée, il a eu la chance d'avoir comme professeur, le bien-aimé Nikos Paralis.
Il peint automatiquement des images qui viennent du subconscient. Des dizaines de symboles et de messages sont cachés dans ses peintures. Il fait partie des surréalistes qu'il admire.
Tout au long de sa vie, il a tracé des lignes rouges, de même dans l'art. La peinture est une sorte de confession pour lui. C'est une communication avec le monde, un dépôt de l'âme de l'artiste. Dans toutes ses peintures, il cache "un petit bout d'âme". Il croit que tout ce qui stagne, se dégrade, devient bavard et meurt. Nous sommes des éléments immortels et des parties de l'univers. Rien d'absurde ni d'effrayant. Tout est simple et tout est dans notre nature, l'art aussi. Ses peintures viennent de sa volonté intérieure de se trouver et de s'améliorer, à travers ses recherches philosophiques, rationnelles et métaphysiques. Son objectif est le développement continu.